Dzień 15 września był dniem otwartym w naszym muzeum z okazji obchodów Dni Dziedzictwa Europejskiego. Tego dnia staraliśmy się przybliżyć zwiedzającym Dwie drogi powstania kolekcji Muzeum Diecezjalnego w Sandomierzu.
Muzeum utworzono z potrzeby ochrony dzieł sztuki, które wycofano z użytku z powodu zniszczenia lub zastąpienia nowymi, w związku z restauracją kościołów i idącymi za tym przeobrażeniami smaku artystycznego. Przekazywane zabytki pochodziły przede wszystkim z Sandomierza i diecezji sandomierskiej. Ofiarowywano przedmioty przechowywane na strychach kościelnych i plebaniach, znalezione w lamusach dworskich, w zbiorach rodzinnych i przypadkowe znaleziska. Kolekcja nie była tworzona według ustalonej reguły, z dbałością o kompletność zbiorów, eksponowano raczej emocjonalny stosunek do przedmiotów, które chciano doraźnie ocalić przed zniszczeniem. Działalność ta posiadała także wydźwięk patriotyczny. Sandomierskie zbiory związane są na zawsze z imieniem założyciela ks. Józefa Rokosznego (1870-1931), jednak ich rozkwit był wynikiem niezmiernie ofiarnej akcji ponad stu darczyńców, duchownych i osób świeckich.
Wielkim darczyńcą pośród nich był ks. Jan Wiśniewski (1876-1943).
Jego niezwykła kolekcja o charakterze artystycznym i patriotyczno-narodowym zadziwiająca bogactwem i różnorodnością, tworzy trzon zbiorów Muzeum Diecezjalnego. Kolekcjonerstwo ks. J. Wiśniewskiego miało XIX-wieczne korzenie, kształtowało się w atmosferze wzrastania myśli patriotycznych i rozwijającego się w dobie niewoli narodowej zainteresowania historią ojczystą. Pozostawał wierny romantycznemu wezwaniu „Przeszłość przyszłości” i poczuciu misji służenia narodowi polskiemu. W ten sposób „splotły się” dwie drogi, które ukształtowały kolekcję eksponowaną dziś w Muzeum Diecezjalnym w Domu Długosza.
Urszula Stępień
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz