czwartek, 29 sierpnia 2013

Popiersie Stanisława Ossowskiego w Domu Długosza

Fragment renesansowego pomnika nagrobnego Stanisława Ossowskiego herbu Gryf, zm. w 1580 r. Wykonany z alabastru pomnik do 1774 r. znajdował  się we wnętrzu kolegiaty w Sandomierzu.


Stanisław Ossowski był synem Pawła, sędziego ziemskiego sandomierskiego. W 1545 roku został wpisany do Akademii Krakowskiej gdzie studiował prawo. Biegłość w prawie osiągnął poprzez praktykę w kancelarii królewskiej. Przed 1561 został sekretarzem Zygmunta Augusta. W 1568 r. został mianowany referendarzem koronnym. Służył polskim władcom,  a zwłaszcza Stefanowi Batoremu, któremu towarzyszył we wszystkich podróżach. Wielokrotnie reprezentował kapituły na sejmach koronnych. W 1573 r. otrzymał w Krakowie święcenia kapłańskie.

Do końca XIX w. istniała tablica inskrypcyjna, która mówiła, że był doradcą trzech królów: Zygmunta Augusta, Henryka Walezjusza i Stefana Batorego.


Zachowany fragment przedstawia popiersie mężczyzny z głową charakterystycznie opartą na ręce. Widoczny jest fragment szat - prawdopodobnie stroju kanonickiego i biret na głowie. Starannie odtworzone zostały fałdy szat, zwraca uwagę opracowanie guzika przy mankiecie. Znaczne uszkodzenia rzeźby, a zwłaszcza ubytek nosa utrudniają ocenę modelunku twarzy i jej charakterystyki.

Nagrobek w 1774 r. został przeniesiony do kruchty północnej, w związku z fundacją zespołu ołtarzy bocznych wykonywanych przez Macieja Polejowskiego i jego warsztat. Leżącą postać wraz z tablicą inskrypcyjną wzmiankuje  jeszcze ks. J. Wiśniewski w 1893 r.  pisząc o ubytku nosa rzeźby, który „czerń wyskrobała na lekarstwa, wierząc w cudowne skutki lecznicze alabastru”. Podczas restauracji katedry w latach 1886-1899 pomnik uległ uszkodzeniu.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz