niedziela, 3 kwietnia 2016

Otwarcie wystawy „...Z NICH ZAŚ NAJWIĘKSZA JEST MIŁOŚĆ”

3 kwietnia w Niedzielę Miłosierdzia miało miejsce otwarcie wystawy zorganizowanej z okazji Roku Miłosierdzia i 1050-tej rocznicy Chrztu Polski.


Wystawa podzielona została na dwie części. W pierwszej sali zgromadzone zostały liczne dzieła malarskie, ryciny oraz tkaniny. Przedstawione na nich motywy ikonograficzne  mają zobrazować, że Miłosierdzie jest pierwsze i że Bóg nas nie potępił, ale dał pierwszeństwo miłości. Wystawie towarzyszą wybrane komentarze zaczerpnięte z Pisma Świętego.


Błogosławiony jesteś, miłosierny Boże […] i wszystkie Twoje dzieła niech Cię błogosławią na wieki" (Tb 3,11)



Kolejna część wystawy mówi nam, że trzeba zaakceptować siebie jako grzesznika i otworzyć się na Boże Miłosierdzie.


Pan Bóg nasz jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciwko Niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana Boga naszego, by postępować według Jego wskazań, które nam dał przez swoje sługi i proroków (Dn 9,9 -10.). 
Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu. Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. Każdy kto z wiarą popatrzył na niego, a był ukąszony przez ognistego węża pustynnego, został uzdrowiony (Lb 21,8-9)

Z miłosierdzia rodziły się cudowne czyny Jezusa



Miłosierdzie Boże w pełni objawiło się na Golgocie.


A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata. (Mt 28, 20)





W sposób symboliczny nawiązano do Rocznicy Chrztu Polski.  Na wystawie zaprezentowana została rzeźba przedstawiająca św. Jana Chrzciciela trzymającego misę ze swoją ściętą głową, dzieło Macieja Polejowskiego wykonane dla konwentu dominikanów w Sandomierzu. Niezwykła jest przechowywana w zbiorach Muzeum Diecezjalnego  pamiątka historyczna, w postaci małej drewnianej drzazgi. Manifestuje ona romantyczną ideę  „pokrzepiania serc” narodu znajdującego się pod zaborami. Znajdują się przy niej następujące napisy objaśniające:
Ułamek z modrzewia z kościoła w R. 965 przez Mieczysława i Dąbrówkę wystawionego z domku Gotyckiego Puławskiego wzięty 1849, 16 lipca.
Dowód ukochania Pamiątek ojczystych przez naszych przodków, złożony w muzeum na zlecenie ks. Jana Wiśniewskiego, jednego z założycieli i wielkiego dobrodzieja tej instytucji. 


Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary (Mt 9,13)

 Druga część ekspozycji w sposób monograficzny przedstawia historię dobroczynności w Sandomierzu: bractw religijnych, szpitali i domów schronienia dla ubogich, które powstawały w naszym mieście w XVII i XVIII w. Ukazana została szeroka działalność zakonu Kanoników Regularnych  de Saxia zwanych duchakami, którzy przybyli do Sandomierza w 1292 r. oraz założonego w 1905 r. Towarzystwa Dobroczynności. Od 1912 r. istniało w Sandomierzu Towarzystwa Patronatu więziennego. Wystawa przypomina również przytułek św. Zyty, przeznaczony dla starych, niedołężnych służących.
Za pomocą licznych fotografii przedstawiono działalność Caritas Diecezji Sandomierskiej, która realizuje  dzieło chrześcijańskiego miłosierdzia przyniesione przez duchaków. Tej części wystawy  również towarzyszą liczne dzieła sztuki, eksponowane są m.in. bursy do chorych z XVI i XVII w., a także  dokumenty, wśród nich dokument pergaminowy z pieczęcią króla Zygmunta Augusta.



SCENARIUSZ WYSTAWY:
URSZULA STĘPIEŃ (MUZEUM DIECEZJALNE)

Opracowanie plastyczne i aranżacja:


Echa z wernisażu wystawy w sieci:

POSTSCRIPTUM






Brak komentarzy:

Prześlij komentarz