Miniatury Józefa Zielińskiego w nowej aranżacji

Trzy ścienne nisze znajdujące się w II Sali ekspozycyjnej muzeum otrzymały nową aranżację. Umieszczone zostały w nich miniatury architektoniczne wykonane na początku XX w. przez Józefa Zielińskiego „Obywatela miasta Sandomierza, amatora starożytnych zabytków”.

Pokazane zostały następujące miniatury: Dworek, przy którym skreślony ręka autora podpis informuje: Staropolski dworek w Sandomierskiem, dziś nieistniejący, spuścizna szlachecka rozparcelowana, starożytny piękny ogród wyciety, a bocian przeniósł się na zagrodę kolonisty, opłakując dolę szlachecką. Potomki starego pachciarza dziś bankierami warszawskimi”.
Kolejne miniatury przedstawiają kościół dominikanów pw. św. Jakuba Apostoła w Sandomierzu, Ratusz sandomierski i fragment zabudowań klasztoru sióstr benedyktynek, z wbudowaną w mur zewnętrzny furtę i kazalnicę z XVIII w. Na tle architektury autor ustawił rzeźbione figurki sióstr benedyktynek, które opuszczają na zawsze – jest rok 1903 – sandomierski klasztor. Towarzyszy im – w drodze do klasztoru w Łomży – ich długoletni spowiednik ks. Wawrzyniec Szubartowicz. Starannie wykonane miniatury charakteryzują się dbałością o wierne odtworzenie wszystkich detali architektury i zachowanie odpowiednich proporcji. Józef Zieliński wykonywał wcześniej szkice przygotowawcze, w zbiorach muzeum zachowały się rysunki do modelu kościoła dominikanów w Sandomierzu.
W trzeciej wnęce ustawione zostały małe figurku z XVII - XVIII w. Wśród nich uwagę zwraca rokokowa rzeźba Matki Boskiej Niepokalanej o wys. 38 cm. Jest to prawdopodobnie bozzetto model rzeźbiarski.