Od wczoraj można oglądać w sali II Muzeum chiński bucik z jedwabiu z XVIII w (?).
Bucik o długości 12 cm jest przykładem chińskiego obyczaju kultywowanego od ok. X do początków XX wieku, polegającego na bandażowaniu stóp dziewcząt, celem ich skrócenia i deformacji prowadzących do pożądanego efektu estetycznego. Krępowanie stosowano początkowo u dziewcząt z wyższych klas społecznych, z czasem również wśród klas niższych, od których nie wymagano wykonywania prac fizycznych. Krótkie stopy były w Chinach symbolem wytworności i zapewniały właścicielce dobre zamążpójście. Ze względu na to, że krępowanie okaleczało kobiety i niosło wiele cierpienia, obyczaj był krytykowany, szczególnie intensywnie na początku XX w. W 1912 roku zabieg został zakazany.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz